Kva hender med gudstrua når man mistar eit barn? I denne pamfletten skriv Alf Kjetil Walgermo om det eksistensielle mørkeret som senka seg over han og kona, da barnet ho bar døde rett før terminen hennar. Walkgermo nyttar dotteras gravferd som ei ramme for å tenkje rundt og nærme seg kjernen av si eiga tru. Han drøfter òg trua si plass i det norske samheldet og liva våre. Alf Kjetil Walgermo er forfattar og har arbeidd som kulturredaktør i Vårt Land. Pamfletten er ein del av Samlagets serie Norsk Røyndom. Omtalen er utarbeidd av BS.
"Å skrive om ei eiga tru er i ein viss forstand å kle seg naken. Kristen tru er verken eit paradenummer eller eit vasstett skjema. Trua er ein liten og sårbar ting. Noko det kan være skummelt å vise fram."
Etter å ha mista eit barn rett før terminen blei Alf Kjetil Walgermo og kona kasta inn i eit eksistensielt mørke. Går det likevel an å tru på ein god gud? Å tru på ein gud i det heile?
Walgermo undersøker nokre av grunnsteinane i den kristne trua. Han tek oss med inn i den djupe sorga over dottera og korleis dette tapet har påverka hans eige livssyn. I kontrast til mørket står det kristne håpet om nytt liv og nytt lys. Er det ei desperat handling å slutte seg til eit slikt håp?
