Med mange tiårsbolkar bak seg, har ein spor som peikar attende til store og små opplevingar i livet. Tidlege barne- og skuleår legg seg som botnar for seinare meiningar og val av livsveg. Blir ein vis med åra? Og kan ein syne klokskap knytt til episodane ein vil hugse? Det trengs både ironi, satire og humør attåt uhøgtidleg sjølkjensle, om ein skal tåle sitt liv. Det trengs iallfall når ein, som forfattaren, deler sitt innsyn og sin røyndom med andre. Ola Jonsmoen har levd gjennom begge trengselstidene: okkupasjonen 1940-45 og covidtida i 2020-åra. Tapte moglegheiter i slike leveår er ei felles oppleving for barn og unge no og dei som enno minnes dei stolne åra på 1940-talet. No ser han tilbake på stort og småttt.
